Eurovision’a ilk katılımı 2008 Yılında olan Azerbaycan Eurovision’a öyle bir giriş yaptı ki dengeler alt üst oldu. En kötü derecesini ilk yılında 8. olarak tarihe yazdırdı. Diğer yıllarda ise 5.’likten daha geriye gitmedi 2. Yılında 3. oldu 4. Yılında ise birinci oldu. Ev sahipliği yaparken bile 4. Olan Azerbaycan Geçen Yıl Danimarka’dan çok 12 Puan almasına rağmen 2. oldu.
Azerbaycan Son 5 Yılda Toplam 24 Adet 12 Puan Topladı
132 Puan ile 8. Olan Day After Day
Son Dakika Puanı ile 2.likten 3.’lüğe gerileyen Always 207 Puan ile 3. oldu
Oslo’da 145 Puan ile 5. Olan Drip Drop
Azerbaycana 221 Puan ile İlk Birinciliği kazandıran Running Scared
Anavatanında 150 Puan ile 4. Olan When The Music Dies
Ve geçen yıl 1.’den Çok 12 Puan alan belki biraz daha zorlasa 1. olacak olan Hold Me
Son 5 Yılın 12 Puanların Tüm listesi aşağıdaki gibidir.
Galiba sitenin “Eurovision Şarkı Yarışması’nda” kısmından başka bir arkadaşım sorumluydu fakat konu Sırbistan olunca ben üstlendim. Malum twitterda falan “Varya bir tane Željko aşığı Sırbistan manyağı bir kız, ha işte o!” diye anılıyorum(kinaye yapıyorum Allah aşkına anlayın artık). Yanlış anlaşılmasın; bu yazı bana verildiği için değil, yazılanlara canım sıkılıyordu bir dile getireyim dedim.
Evet ne diyorduk… Hah, “Dobro veče Evropa! Pozdrav iz Beograda, Srbije!” Ben işte en çok bunu özleyeceğim. Hadi sadece Sırbistan çekilse neyse, başladılar Hırvatistan’dan, Güneydoğu’ya doğru ine ine çekildiler. Sonunu “Bosne i Hercegovine” yapardık, ne bileyim “Hrvatske” yapardık, avunurduk. (Konu Sırbistan oldu ya haftalardır kullanmadığım Sırpçayı şu an döktüresim geliyor.).
Galiba benim Sırbistan’ın Eurovision geçmişinden bahsetmem gerekiyor biraz. Zaten Sırbistan’ın kuruluş tarihi 2006 olduğu için çok da büyük bir geçmişten bahsetmem söz konusu değil. Sırbistan&Karadağ olarak ilk 2004’te katılım yapan ülke, 2006’da yaşadığı siyasi problemler sebebiyle yarışmamış, sadece oy kullanmıştır. Daha sonra ayrılan bu iki ülke(Modern Sırbistan tarihiyle hiç ilgilenmedim ama büyük ihtimalle milliyetçilikten doğan bir ayrılıktır. Dilleri arasında çok bir fark olmamasına rağmen, dialektler biraz uzaktır. Hatta Karadağca, Balkan dilleri arasında dialekti en ilginç olan ülkedir. Ve niye bu kadar gereksiz bir açıklama yaptığımı da tam olarak bilmiyorum.), 2007’de iki bağımsız ülke olarak yarışmaya katılırlar. Ve Sırbistan bir ilki gerçekleştirdi.
Katıldığı ilk sene(yani sonuçta resmiyette Sırbistan ilk defa katılıyor) yarışmayı kazanan Sırbistan, mutluluktan deliye döner(ki hiç beklenmeyen bir sonuçtur). “Molitva” yani “Dua” adlı şarkısıyla ülkesine birinciliği getiren Marija Šerifovićtir. Çok başarılı ama bir o kadar da çelişkili bir insandır. Niye diye sorarsanız, katıldığı sene ” Benim şarkım hareketli bir koreografiyi kaldıramayacak kadar ağır bir parça.” diyerek, bir sonraki senenin açılışında şarkının remixiyle çıkmıştır. Her neyse bunu söylemezsem cidden içimde kalacaktı. Onun dışında meslekî hayatına hayranımdır. Ve bir sonraki durak ise Belgrat olur.
Dobrodošli u Beograd!
Daha önce de belirttiğim üzere Balkanlar’ın beyaz şehri, Sava ile Dunav’ın birbirine kavuştuğu yemyeşil bir cennete, Belgrat’a hoş geldiniz. Diyeceğim ama biraz geç olacak. DVD fiyatları 250₺ olmasa güzel sene aslında(döviz kurları yakınması)… Ve yine daha önce belirttiğim gibi, uğruna Sırpça öğrendiğim insan Željko Joksimović ve Eurovision sayesinde tanıştığı, şu anki müstakbel eşi Jovana Janković(Joksimović) tarafından sunulan 2008 Eurovision Şarkı Yarışması şu ana kadar en çok katılımcı olan (43) senedir. Birçok iddialı parçanın yarıştığı o sene Sırbistan’ı Jelena Tomašević, “Oro” adlı bir Željko Joksimović bestesiyle temsil etmiştir. 6.’lık elde eden şarkı, Avrupa halkının kalbinde yer edinmiştir. Hâlâ tarihin en iyi 250 Eurovision şarkısı listesinde 64. sırada yer almaktadır. Bu arada o sene Sırbistan, dünyaca ünlü Sırp insanları Avrupa halkına sunmayı da unutmadı: Novak Đoković, Goran Bregović…
Açıkçası 2009 senesinde Sırbistan hakkında çok bir bilgim yok o yüzden hiç hoşlanmadığım bir şekilde, yorum katmadan yazacağım. Bu sene Sırbistan’ı Marko Kon ve Milan Nikolić “Cipela”(Ayakkabı) adlı parçalarıyla temsil ettiler ve Sırbistan tarihinde ilk defa finali göremedi.
Ve tam bir Balkan şarkısı. Açıkçası tam bir Goran Bregović şarkısı. Bu tür şarkılar genelde hoşuma gider çünkü ülkelerin kendi folklorik ögelerini şarkılarda kullanması bana hoş geliyor. Hele ki bu ülkeni temsil ettiğin uluslararası bir platformsa. Ülkenin ögelerini tanıtmak da senin üstlendiğin bir sorumluluktur bence. Ama böyle deyip de “Buranovskiye Babushki”‘yi (Halk ağzında:Rus Neneler) gönderen Rusya gibi lütfen egzajere etmeyin. Çünkü gerçekten bu yarışmanın acıtasyona değil, ciddi anlamda tanıtılan bir ülke folklorüne ihtiyacı var. Tabii bizim ülkenin bu konuda lafını bile etmiyorum. Folklorik ögeleri kattığımızı zannedip “Rimi Rimi Ley”‘i gönderen(Sorarım size biz Hindistan mıyız o nasıl bir koreografidir?), etnik müziğin selasını 90’larda okutan bir ülkeyiz o yüzden hiç üstümüze alınmıyorum. Sanırım ben “Ovo je Balkan”‘dan bahsedecektim ama konu bayağı bir saptı.
Sözleri başlamadan “Goran Bregović” işi dedirten (ki benim bunu anlamam nasıl 4 sene aldı aklım almıyor doğrusu) “Ovo je Balkan”(Burası[aslında “Bu” ama Türkçe’de anlamını yitiriyor] Balkanlar), Milan Stanković tarafindan yorumlanmıştır. Yanlış bilmiyorsam o da “Zvezde Granda” (Yıldızlar Grandı) adlı bir yarışmada ünlenmişti, videolarını hatırladığım kadarıyla. Galiba Sırbistan’ın gönderdiği en eğlenceli şarkıydı. Maalesef Sırbistan’ın bu seneki Eurovision sonucu 13.lükle sonuçlanmıştır.
Čovek je ČAROBAN!!! Eurovision fanları olarak beni anladığınızı biliyorum o yüzden rahatım. 2011 senesinde Sırbistan’ı Nina yani gerçek adıyla Danica Radojčić(Danitsa Radoyçiç) temsil etmiştir. Diğerlerinin okunuşu çok zor değil ama bu sefer yazma gereği duydum çünkü biraz zor. Açıkçası Sırbistan için bir yenilenme senesidir. Çünkü ilk defa bu tarz bir şarkı gönderdiler, hoştu ama Sırbistan gibi değildi sanki. Ama tabii bu her gün şarkısı “Čaroban”(Büyü)’ı bin defa dinlediğim gerçeğini değiştirmiyor. Bestesi Kristina Kovač’a aittir. O kim derseniz, aslında çoğu Eurovision sitesinde görmüşsünüzdür. X Factor Adria’nın Željko Joksimović ve Emina Jahović(Sandal) ile birlikte jüri üyeliğini yapmaktadır. Maalesef bu şarkı Sırbistan’ın finallerde aldığı en kötü sonuçtur ve 14. olmuştur.
Ve o bir efsane 😀 . Željko Joksimović(Jelko Yoksimoviç, Zelişko demeyin şu adama yeter!)… 4 şarkısı da tarihin en iyi 70 şarkısından inmeyen bestecinin şu ana kadar Eurovision’da sahnelediği en kötü şarkı bu sene yani 2012’de, 3. olmuştur (ki o sene de ikincinin Rus Nineler olduğunu düşündüğümüzde bence 2.dir). “Nije Ljubav Stvar” (Âşk Eşya Değil/aslında şarkı sözlerini tam birleştirince, “Âşk sana geri verebileceğim bir eşya değil.” oluyor ve göze daha mantıklı gözüküyor) her zamanki gibi folklorik melodilerin öne çıktığı bir Željko bestesidir. Željko Joksimović her zaman etnik parçalar yapmaz ama Eurovision’da buna özen gösterir. Sanırım Eurovision vizyonumuz çok benzediği için de hayranım ona. Ama sanırım daha çok Eurovision şarkılarına yazdığı keman partisyonlarıyla etkiledi beni. Gerçekten şarkılarındaki keman partisyonlarını dinlerken kendimden geçiyorum. Keman çalmamın da etkisi var ama gerçekten müthiş bir besteci. Her neyse çok övdüm biraz da başarısından bahsedeyim. Şarkısını açıkladığı günden beri favoriler arasında gösterilen Željko Joksimović, Ruslana yüzünden kaçırdığı 2004 birinciliğinin acısını Bakü’de çıkaracak diye düşünürken; açıkçası baştan beri Avrupa halkının en büyük favorisi olan Loreen “Euphoria” adlı parçasıyla 1.liği almıştır. Bu arada haberi olmayan bütün fanlara duyurulur. Çok az bir zaman kaldı, 14 Şubat’ta Zorlu Center PSM’de Željko Joksimović’in konseri olacak. Biletler için link: http://www.zorlucenterpsm.com/etkinlik-zeljko-joksimovic
Ve Moje 3(Moje Üç değil Moye Tri)… Prvi Glas Srbije(Sırbistan’ın Birinci Sesi/O Ses Sırbistan) sayesinde ünlenen bu üç hanım kızımız, Sırbistan’ı “Ljubav je Svuda” (Âşk Her Yerde) adlı şarkıyla temsil etmiştir. Aslında şarkının sözleri, “Ovo je Balkan”‘ın söz yazarı Marina Tucaković(Tutsakoviç/Türkçe’den geldiği için yazmak istedim 🙂 ), bestesi de Molitva’nın söz yazarı olan Saša Milošević-Mare’ye ait olan şarkı, arkada oluşturulan ekip açısından çok iddialı görünüyor. Bu arada Saša Milošević, Sırbistan’ın Eurovision konusunda en çok kullandığı back vokal ve Ad Hoc Orchestra(Željko Joksimović’in orkestrası) üyesi(kemanist) olan Ksenija Milošević’in eşidir. Yani sanırım çünkü medyada evlenecekleri yazıyordu, soyadlar tamamiyle tesadüf. Şarkının sözleri doğrultusunda bir koreografi yapılmış ancak Sırbistan’ın “ana dilde şarkı” politikası ve o saçma sapan kıyafetleri-yoksa kostüm mü demeliydim-dolayısıyla kimse bir şey anlayamadı. Barbara Dex’i almasalardı hatrım kalırdı zaten. Sara Jovanović (kumral olan) şeytanı, Mirna Radulović (esmer olan) meleği, Nevena Božović (sarışın olan) da bir kadını canlandırıyordu ve şarkının sözleri de buna göre kuruluydu. Melek kızı âşka inandırmaya çalışırken, şeytan ise onu âşkın olmadığına dair ikna etmeye çalışır. Kızın kafası çok karışıktır fakat en sonunda meleğe hak verir ve âşka inanır. Belki şu anda izlerseniz anlam verebilirsiniz ama yine de bu melekle şeytanın kavga ettiği bir Junior Eurovision şarkısı konseptinde olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Zaten Nevena Božović daha önce Sırbistan’ı Junior’da temsil ettiği için konsepte az çok alışık… Açıkçası şarkıyı beğenmememe rağmen, finale çıkmaması beni çok üzdü çünkü bana göre Litvanya, Ermenistan, Finlandiya gibi finale çıkan çoğu ülkeden daha başarılı oldukları bir gerçekti. Ve Sırbistan tarihinde ikinci defa finale çıkamayarak hayal kırıklığına uğradı.
Keşke şu an “Bakalım bu sene Sırbistan’ın seçimi nasıl olacak?” diyebilsem. Çekilmesi, Türkiye’nin çekilmesinden daha çok dokundu bana. Çünkü Sırbistan’ın yarışmada bir duruşu vardı, bizde eksik olan…
Ama bana soracak olursanız eğer, bu sene katılımları gerçekleşseydi kesinlikle Saša Kovačević’in veya Emina Jahović’in(Sandal) gitmesini isterdim.
Hvala za čitanje, vidimo se opet…/ Okuduğunuz için teşekkürler, tekrar görüşmek üzere…
Dünya üzerinde en başarılı Müzik hangi ülkededir derseniz istisnasız sizlere “İsveç” derim. ABBA’da Avici’ye Loreen’dan Carola’ya birçok başarılı sanatçının memleketi İsveç’in başarısının altında ne yatıyor bilmiyorum. Ama Eurovision başarısının altında ne yatıığını biliyorum “Melodifestivalen”
Broadway’in en başarılı müzikallerinden biri oln MamaMia’nın müzik yazarları ABBA İsviçre’ye Eurovision’da ilkbirinciliği “Waterloo” şarkısı ile kazandırmıştır.
MELODİFESTİVALEN
Melodifestivalen , SVT ve SR’nun Eurovision Şarkı Yarışması’na katılacak şarkıcı ve şarkının belirlenmesi için düzenlediği şarkı yarışmasıdır. 1959’dan beri her yıl düzenlenir. 2000 yılından beri İsveç’in en popüler televizyon programlarındandır.
Ayrıca radyo ve internetten de takip edilebilir. 2012’de ortalama 3.3 milyon seyirci tarafından izlenmiştir ve finali dört milyon İsveçli izlemiştir.
Yarışmanın kazananlarından beş kişi Eurovision Şarkı Yarışması’nı kazandı ve on sekiz kişi de ilk 5’e girdi. Melodifestivalende Eurovision temsilcisi jüriler tarafından belirlenmektedir. 1999’dan itibaren televoting sistemi de eklenmiştir. Yarışma İsveç müzik listelerinde önemli bir etki yapar.
İsveçliler Melodifestivalen’e Eurovision’dan daha çok hazırlanıyor diyebiliriz sanırım. Kısaca örnek vermek gerekirse Eurovision Finali 15,500 kişilik Malmö Arena’da yapılırken Melodifestivalen Finali 27,000 kişilik Friends Arena’da yapılıyor.
Melodifestivalen Heat olarak adlandırılan 4 Yarıfina’den oluşmaktadır. Ayrıca 4 Yarıfinalde Kılpayı Finali kaçıran şarkıcıları Second chance
(Andra chansen) diye adlandırılan 2. Şans Yarışamasında Final şansı tanır. Geçen yıl bir ilk olmuştur ve Melodifestivalen birincisi 2. Şans’dan çıkmıştır.
Melodifestivalen toplam 5 Hafta üst üste her Cumartesi sürer Bu yıl 1 Şubat’da başlayacak olan Melodifestivalen’in Finali 8 Mart’da gerçekleşecektir.
MelodiFestivalen 2014
Bu yıl 1 Şubat’da başlayacak olan Melodifestivalen’in Yarıfinallerindeki şarkıcılar aşağıdaki gibidir:
Heat 1:
Evet yanlış görmediniz 2005 Eurovision birincisi Helena Paparizou Survivor adlı şarkısı ile Melodifestivalen’e katılıyor.
Heat 2:
Heat 3:
Alcazar’da her zaman ki gibi Melodifestivalen’de yüzünü göstermiş.
Heat 4:Şimdilik Melodifestivalen ile ilgili bu kadar Melodifestivalen sırasında bizi twitter sayfamızdan takip edebilirsiniz.
Merhaba Eurovision ailesi! Kutlu sınav haftam sayesinde beni biraz özlediğinizi umuyorum ve bu haftaki yazıma geçiyorum.
Açıkçası buraya, yok biz bu sene yüzde olarak bilmemkaç oranla daha başarılı olduk gibi Vikipedi’ye “Eurovision Şarkı Yarışması’nda Türkiye” yazınca çıkan rakamsal ve ciddilikten ölmek üzere cümleler yazamam. N’apayım öyle bir insan değilim yapımda yok. Ben daha çok Türkiye’nin Eurovision’da aldığı sonuçlarla her sene değişen bakış açısını kaleme almak istedim ve bu yazıyı yazmaya karar verdim.
Açıkçası biraz sıkıntılı bir konu benim için çünkü gerçekten TRT biraz dengesiz bir kurum(son dönemlerinde, ilk zamanlarda böyle değildi) ve son seneki açıklamalarına baktıkça bir yorum veya değerlendirme yapamıyorsun çünkü cümlelerden tutarsızlık akıyor yani, birinci olacağız deyip sonraki gün bu şarkının birinci olamayacağını bildiğimiz hâlde gönderdik falan diyorlar, katılmayacakları sene için kurul topluyolar falan. Valla bazen “Allah insanı aklından noksan bırakmasın.” demekten başka hiçbir şey gelmiyor elimden.
Buna rağmen başlıyorum. 1975… Bu kadar baştan başlamam herhalde yazmaya demiştim kendi kendime ama başladım. Semiha Yankı’nın “Türk kadını sarışın olmaz.” mantığıyla saçlarının zorla kahverengiye boyatıldığı, saçma sapan bir elbiseyle gönderildiği, kısacası TRT yüzünden güzelim şarkının heba olduğu bir yıl. Bizim için 70’ler ve 80’ler zaten bir amaç gütmeden, “Aman maksat yarışmak olsun.” kafasında(ki bu kafa aslında aradığımız kafa, TRT’de aradığımız kan bu) geçen yıllar. Kazanamayacağımızı bilen milyonlarca Türk insanı oturur yine de izler, çünkü o zamanlarda(yani teknolojinin çok etkin olmadığı dönemler) bile bir büyüsü vardı. Ne bileyim arkada LED ekranlar yoktu, spidercam daha icat edilmemişti fakat Türkiye ve Türk müziği kavramına yeni bir renk getirmiş oldu. Çünkü bilirsiniz Türk milleti beklentisiz öyle dümdüz yaşar gider, monotonluğun insanların yaşam biçimi olduğu bir ülke burası. Her neyse…Böyle bir renk gelmesini beklemiyorduk ama hoşumuza da gitti. Ve bizim için Eurovision bir aile klasiği hâlini almaya başladı.
İlk bir 1986’da 9.’la toparlamaya çalıştık kendimizi ama bir türlü başarılı olamadık o dönemlerde. Aslında şu anda da böyle bir tutum sergilemeliydik. Yani biz vakt-i zamanında ilk 10’a bile bir defa girelim çekilmeyelim, son senelerde Gülseren ve Sibel Tüzün haricinde(ki ikisini de halka sorsalardı onları o sahnede görmezdik bile) ilk10’u görmediğimiz bir sene yok, çekiliyoruz. Siz buna ne dersiniz bilmem ama ben kesinlikle “İbrahim Şahin’in gözünü birincilik hırsı kör etmiş.” diyorum.
Her neyse 70 ve 80’lerde sanatsal ve uluslararası bağlamda dostlukların pekişmesini sağlayan kolektif bir etkinlik olarak görülen Eurovision’a bakış açımızı değiştiren kişi Şebnem Paker’dir. 97 yılında bize 3.’lüğü getiren(ki Grup Etnik’le birlikte bestelenen bir şarkı olduğu ve bana göre Türk tarihinin en iyi etnik bestelerinden biri olduğu için gönlümün birincisidir) Şebnem Paker, Dinle adlı parçasını Avrupa’da 3.’lükle taçlandırmıştır. Ve biz bu seneden sonra anladık ki kazanmak İMKANSIZ DEĞİL! Evet istediğimizde, kendi tarzımızı yansıttığımızda, Avrupa halkına şarkıyı hissettirebildiğimiz zaman bunu yapabileceğimizi fark ettik. Daha sonraki seneler daha büyük hedefler koymamızı sağladı. Fakat Sertab Erener’e kadar olan dönemde bu hedeflerin yanından bile geçemedik maalesef.
Şebnem Paker’in ardından yine eski günlere mi döndük derken 2003 yılında TRT’nin teklif götürdüğü isim Sertab Erener oldu. Ancak kendisi, kabul etmesi için birkaç şartı olduğunu dile getirdi. Şarkının İngilizce olması, promo turlarıyla şarkının ülke halklarına tanıtılması(Okuyunca “Bunlar zaten olması gerekenler!” demeyin, TRT’nin o seneye kadar promo turun ne olduğundan bile haberi yoktu.) gibi… TRT çok şaşırmıştı hâliyle, malum TRT monarşiyle yönetildiği için… Her neyse, hatta şarkının İngilizce olması mevzusu mecliste bile tartışıldı desem inanır mısınız?
Ve geldik o Riga’daki unutulmaz geceye. Sertab Erener kendi imkânlarıyla zar zor hazırlandığı o günden önce neler çektiğini anlatmıştı bir keresinde. Basın toplantısına giderken yere yığılmış stresten. Nasıl yüklendilerse artık… Ama her şeye rağmen güzel anılarla ayrıldık biz Letonya’dan. Favori gösterilmeye başladığımız gazetelerde yazılmadan önce Bülend Özveren:”Basın toplantısındaki kalabalığı görünce ‘Hazır olun,birincilik her an gelebilir.’ demiştim. Haklı da çıktım.” diyerek dile getirmiştir. Slovenya’nın verdiği son puanla yani iki puan farkla kazandık, ama kazandık sonuçta. Ve çok da heyecanlı olmuştu.
Ve TRT tüm önyargılarını yıktı! İngilizce şarkı yollamak, koreografi, promo gibi gereksiz gördüğü her şeyin aslında başarının bir sırrı olduğunu gördü ve 2000’lerde Türkiye’nin yarışmadaki vizyonunu oluşturdu.
Ev sahipliği yılımız gerçekten müthişti. Şu an izleyecekseniz eğer eminim öyle gelmeyecek. Ama o seneye göre müthiş bir sahne ve teknoloji… Ev sahipliği yaptığımız şehrin de katkısı var elbet. Hangi ülke açılış törenini Çırağan Sarayı’nda yapabilme lüksüne sahip ki? Yalnız şarkı seçimimizin yanlış olduğu çok aşikâr. EV SAHİPLİĞİ SENESİNDE BİRİNCİLİK ŞARKISI HARCANIR MI? Biz Athena ile 2006, 2008 falan gibi bir senede katılmalıydık, o şarkı ev sahipliğinin kurbanı oldu. Kısacası TRT iddialı olayım dedi ama onun için biraz geç oldu tabii.
2005 ve 2006 Türkiye’nin sapıtma evresi. Ya ben hayatımda böyle boş, saçma sapan iki sene görmedim gerçekten. Tamam Sibel Tüzün bir derece, Rimi Rimi Ley aklıma gelince hâlâ gözlerim yanıyor ya. Ama bu konuda TRT’nin suçu var elbet. Kadını zorla “Beni duyuyur musunuuuuz, vuhuu…” falan gibi saçma sapan bir ses tonunda bağırttırmaları neyin çabası? Zaten şu an bizi bütün Avrupa kapalı alanda yağmur duasına çıktık falan sanıyor iyice bağırttırın da ayin sansınlar. Bütün vergiler onun Afrika’dan gelen vurmalı çalgılarına gitti ya ben yine ona yanarım.
2006’da yaşanan polemik ise “Ya yarı finalde İngilizce söyledi bak kesin elenmemek için, şimdi finalde de Türkçe söylüyor.” oldu. Bence çok saçma bir polemikti çünkü şarkının zaten hiçbir türlü oluru yoktu. Sibel Tüzün’ün platin sarısı saçlarının dışında pek bir şey hatırladığım söylenemez. Zaten istemiyorum da. Sanırım böyle daha mutluyum.
Eğer vaktiniz olursa Türkiye’nin 2007’deki performansından önce TRT spikerlerinin Kenan Doğulu’yu tanıtışını izlemenizi isterim. Şahsen ben Justin Timberlake falan çıkacak zannettim o açıklamaya. Nasıl seviyoruz milletçe pohpohlamayı. Her neyse konumuzdan sapmayalım. Çok da kötü bir sene değildi fakat benim beklediğimden daha iyi geçtiği kesin. Şarkı Türkiye’nin son iki senesiyle mukayese edilmeyecek kadar iyiydi fakat hiç benlik değildi. Ama iyi bir yükseliş yaptık, iyi de oldu.
2008… Belgrat’a Mor ve Ötesi gitti. Bence en iyi şarkılarımızdan biriydi. Hep şunu derim:”Müzikte dil fark etmez ama her insanın sesine kendi dilinde şarkılar gider.” Bu seneden bunu öğrendim işte. 7.’lik bence bu performansa biraz azdı.
Ve Hadise. İlk önce Belçika ulusal kanalından teklif alan Hadise, kendi ülkesi için bir şeyler yapmak istediğini dile getirerek bu teklifi kibarca reddetmiştir. Düm Tek Tek kötü bir şarkı, ya da “çocuk şarkısı gibi” şeklinde anılıyor. Halbuki gerçekten hem modern hem oryantal bir melodi üzerine kurulu. Bu yüzden tam Eurovisionluk bir şarkı olduğunu düşünüyorum. Ah bir de Hadise’ye nazar değmeseydi de hasta olmasaydı. Yohanna’yla kapışırdı ama Alexander yine alırdı ya.
2010!!! maNga, bize tarihimizin ilk 2.liğini getirdi. Fazla söze gerek yok zaten, müthiş söz/müzik, müthiş sahne; bilinçsiz Avrupa toplumu…
2011. Bahsini bile açmak istemiyorum. Boş bir vaktinizde 2011’in finalini sonuna kadar izleyip üstüne bir de bizim şarkımızın yarı final performansına bakarsanız, “ülkelerarası bloklaşma, düşman çoktu yarı finalde yaa” demekten vazgeçersiniz(Açıkçası ben de birkaç gün önceye kadar böyle düşünüyordum, ta ki DVD’yi alıp sonuna kadar izleyene kadar…).
2012 bize Can Bonomo’yu tanıma fırsatını verdi. Ki bence çok da iyi oldu, müthiş bir beste olduğunu düşünüyorum Love Me Back’in. Yorum kısmına gelirsek… Final performansını izlediğinizde anlarsınız, Can Bonomo heyecandan ruhunu teslim etmek üzereymiş. Ama çok normal. Düşünsenize 130 milyon kişi sizi izliyor. 130 MİLYON. Ki son sene bu değer 170’e çıktı. Heyecanına yenik düşmeseydi kesinlikle ilk 5’e girebileceğimizi düşünüyorum.
Ve maalesef Türkiye’nin Eurovision geçmişi orada noktalandı. Oylamanın, Büyük 5’linin (güya) protesto edilmesi için katılmadığımız yarışma… adı üstünde zaten yarışma. Alt tarafı bir yarışma. Nasıl olimpiyatlarda “Ya belki kazanamayız bu daldan sporcu yollamayalım.” demiyorsak, bu da farklı değil. Gittikçe asosyal bir ülke oluyoruz ve bu beni çok korkutuyor…
Okuduğunuz için teşekkür ederim. Başka bir yazımda görüşmek üzere…
Beyaz Rusya nam-ı diğer Belarus Eurovision Şarkı Yarışması 2014 İçin Şarkısını akşam seçiyor. Saat 09:00’da Başlayacak Olan Ulusal Finalin linkini Twitter sayfamızdan edinebilirsiniz.
Belarus ve Eurovision Şarkı Yarışması
Belarus Eurovision’da çok bahtı bir açık ülke diyemeyiz 2004’den beri yarışmaya katılan Belarus toplam 10 katılımının yalnızca 3’ünde finale çıkabilmiştir. En İyi başarısını 2007 yılında Work Your Magic şarkısı ile 6. derecede 145 Puan ile elde etmiştir.
2004 – Aleksandra&Konstantin – My Galileo Yarıfinal Uygulamasını Geçemedi.
2005 – Anjelika Agurbaş – Love Me Tonight Yarıfinal Uygulamasını Geçemedi.
Ukrayna’dan sonra sıra Arnavutluk’ta 3 aşamada şarkısını belirleyecek olan Arnavutluk da aynı Ukrayna gibi çok uzak bir geçmişe dayanmıyor. En iyi başarısını 2012 yılında Suus şarkısı ile Bakü’de yakalamış olan Arnavutluk’un tablosu çok başarılı değil. İlk Defa 2004 yılında Eurovision Şarkı Yarışması’na katılan ilk kez İstanbul’da Sahne almıştır.
Arnavutluğun Yıllara Göre Şarkıları ve Başarıları
2004-Anjeza Shahini – The Image Of You 106 Puan ile 7. olmuştur.
2005-Ledina Çelo – Tomorrow I Go 53 Puan ile 16. olmuştur.
2006-Luiz Ejlli – Zjaar e ftohte Yarı Finali Geçemedi.
2007-Frederik Ndoci – Hear My Plea Yarı Finali Geçemedi.
2008- Olta Boka – Zemrene lame peng 55 Puan İle 17. olmuştur.
2009-Kejsi Tola – Carry Me In Your Dreams 48 Puan ile 17. olmuştur.
2010-Juliana Pasha – It’s All About You 62 Puanile 16.olmuştur.
2011- Aurela Geça – Feel The Passion Yarı Final Uygulamasını geçemedi.
10 Katılımda 6 12 Puan’ını Yunanistana vermiştir en çok puan verdiği ülke Yunanistan’dır. En çok Puan’ı ise Makedonya’dan almıştır. Hiç 12 Puanı yoktur.
Yarın Eurovision Şarkı Yarışması 2014’ün ilk şarkısı seçiliyor
Yarın Ukrayna Ulusal Finalini yapıyor ve Eurovision Şarkı Yarışması 2014’ün ilk şarkısı da seçilmiş oluyor.Bizler artık bunu bir gelenek haline getiriyoruz ve her ülkenin şarkı tanıtımından önce o ülkenin gemişinden bahsedeceğiz.
Ukrayna ve Eurovision Şarkı Yarışması
Ukrayna Eurovision Şarkı Yarışması’na katılalı çok olmadı ancak kimse Ukrayna’nın başarısını gözardı edemez . İlk olarak 2003 yılında Eurovision Şarkı Yarışması’na katılan Ukrayna’nın şimdiye kadar 1 birinciliği 2 tane ikinciliği ve 1 üçüncülüğü var. katıldığı 2. yılında 1. olmayı başaran Ukrayna İstanbul’da Wild Dances şarkısı ile 280 puanla Ruslana 1. olmuştu. Eğer 1 yıl geçmişe bakarsak Zlata Ogvenic ile Gravity şarkısı Eurovision Şarkı Yarışması’nda çok ses getirmişti. Ukrayna Şimdiye kadar Eurovision Şarkı Yarışması’na 10 kere aralıksız katılmıştr ve yarıfinal uyguaması geldiğinden beri her seferinde finale çıkmıştır. Rusya ile aralarında bitmek bilmeyen bir ilşikisi olan Ukrayna 😀 her yıl 12 Puanlarını Rusyaya verir.
İşte Ukrayna’nın Yıllara Göre Şarkıları:
2003-Oleksandr Ponomaryov-Hasta La Vista-2003 30 Puan 14. Sıra
2004-Ruslana- Wild Dances 280 Puan 1. Sıra
2005-Green Jolly-Razom nas bahato 30 Puan 19. Sıra
2006-Tina Karol-Show Me Your Love145 Puan 7. Sıra
2007-Verka Serduchka-Dancing Lasha Tumbai 235 Puan 2. Sıra
2008- Tani Lorak-Shady Lady 230 Puan 2. Sıra
2009-Svetlana Loboda-Be My Valentine 76 Puan 12. Sıra
Her Şeyden Bi' Haber 